Ik hou oprecht van wat leven in onze tuin. Ik hang vetbollen in de winter, liet onze lelijke buxussen toch maar staan voor de vogels (tot de vieze buxusmotten er hun zinnen op zetten), zaaide bij- en vlindervriendelijke bloemen, onze tuin maai ik niet als de klaver bloeit. Maar vorige week belde ik, met wat pijn in het hart, de brandweer. De buurvrouw vertelde me namelijk dat er wespen in en uit ons dak vlogen. Met een kleine mus in huis, kinderen bij de dichte en verre buren en een voorliefde voor buiten eten leek het me niet wijs om die wespen maar te laten zitten. Dus kwam de brandweer langs, klopte wat op de pannen om te constateren dat er gelukkig nog geen nest was. Maar beter voorkomen dan genezen, dus werden de insecten toch verdelgd. Hopelijk hebben we weer een wespenvrij dak...
Met slakken heb ik wat minder medelijden. Die knabbelden de nacht na planten al aan onze pompoenplant. Dus strooide ik biologische blauwe korrels, in de hoop dat de plant wat tijd krijgt om zich te wapenen tegen slakkenvraat. Niet dat het veel verschil maakt, 2 dagen later schiet er van de onderste blaadjes niks meer over. Hopelijk helpt de doorschijnende doos over de plant wel. Zo niet test ik de truck van de buurvrouw met paneermeel of brood een keer. Andere tips zijn altijd welkom!
dinsdag 24 april 2018
vrijdag 6 april 2018
Het geluk zit in de kleine dingen
Ik hou heel erg van de eerste mooie lentedagen:
- terug met je handen in de aarde wroeten
- de was buiten zien wapperen
- zonder jas naar buiten
- het eerste ijsje
- de geur van zonnecrème
- dromen van blote voeten in sandalen
Abonneren op:
Posts (Atom)