Een triestige verjaardag

Kleine mus wordt vandaag 6 jaar. Normaal zou ik alle toeters en bellen boven halen want het is toch echt een mijlpaal: leren lezen en rekenen, naar de jeugdbeweging,... maar corona en een mama als risicopatiënt betekent dat een deftig feestje niet kan. We deden 2 minifeestjes, pépé zien we later. Het weer was ook zo mottig dat we bezoek binnen geen goed idee vonden. Dus planden we een uitstapje naar Plankendael. Helaas troffen we gisteren een hoopje miserie aan. Kleine mus dronk water en gaf over. Er zat weinig leven in, eten wilde ze niet, drinken durft ze niet meer, bang dat ze meer over moet geven. Dus belden we de huisartsenpost, om daar te horen dat ze toch een paar symptomen van covid had. Dus op kleine mus haar zesde verjaardag zit ik, op de parking, te wachten tot mijn twee lieverds terug zijn van de dokter. In plaats van een gedenkwaardige verjaardag tussen de dieren werd het mijn eerste bezoekje aan de wachtpost :-(

Nu, een paar uren later, is kleine mus een slapend hoopje miserie met een of ander virus in haar lijf. Dus komende dagen moet ze thuis uitzieken, volgende week weer gewoon school. En corona? Dat gaan we nooit weten want de test schrikte haar te hard af. Ach ja, dan maar 5 dagen huisarrest voor ons meisje, misschien haast ik me wel eens naar de bib als we door de voorraad heen zijn. (Wij kregen geen huisarrest.)

Hallo herfst!

Eind september associeer ik met in de namiddag je jas en trui in je fietszakken proppen, t-shirts, nog even genieten van zon. Vandaag is het volop herfst: kilte, regen, wind en een jas. Ik moet er nog even aan wennen, dat de donkerte langer wordt, de natuur naar een winterslaap gaat en de sandalen weer de kast in mogen.

Dus welkom herfst en kleurrijke bossen. Binnenkort weer kastanjes rapen en ons warmen aan pompoensoep, filmmiddagen met popcorn en extra genieten van de streepjes zon. Ik ben ook benieuwd of de zaadjes die ik nog plantte uit zullen komen. Moestuinieren daar doe ik niet meer aan, maar mits onze kippen in de herfst minder lekkers vinden plantte ik zuring en veldsla. De veldsla is mogelijks al opgescharreld en opgegeten door voorgenoemde beesten, maar het is een experiment. Volgend jaar begin ik wat voeger aan de winterkost voor onze scharrelaars

Wat ik nog fijn vind aan de herfst is dat ik dan mijn warme wollekes weer aan mag trekken (ahahah warme truien :-) ), dat we de raamstickers terug boven kunnen halen zodat we tot januari vrolijke binnenramen hebben en wandelen door de afgevallen bladeren, daar kan ik ook wel van genieten.

De grijze dagen, vele te veel regen en stormen waar ik onrustig van word, die moet ik er helaas bij nemen, maar zo heeft elk seizoen zijn fijne en mindere kanten. 

Kafthorror

 Schriften kaften, ik verfoei dat taakje. Ik heb daar geen talent voor. Ik was heel tevreden toen ik in het vijfde middelbaar in een school zonder handboeken belandde. Nooit meer van dat gedoe! Maar met een kind in het eerste leerjaar is het weer zover. Angstzweet en frustratie weren wederom mijn deel, zeker nu er ook geplastificeerd moest worden. Poging 1 mislukte, ik knipte de hoekjes mis maar in de herkansing slaagde ik wel. Om de boel netjes te houden deed ik er ook nog een vrolijk papiertje rond en klaar. Hiphoi, we zijn er vanaf!

Krabwantjes

Ik naaide kleine mus krabwantjes, zodat ze 's nachts haar handen in kan smeren met handcrème en hopelijk minder last heeft van eczeem en krabben.