2020 was...

2020 was...

- Ik las minder en anders dan normaal. Ik kon me niet concentreren op het serieuzere werk, chicklits is wel eens leuk voor af en toe maar ik ben altijd wat teleurgesteld in de ontknoping. Maar met Een lied voor Achilles van Madeline Miller sloot ik het jaar wel in schoonheid af.
- Ik zat terug heel regelmatig aan de naaimachine. Ik maakte truien, T-shirts, een rokje en véél mondmaskers. Er passeerden ook een paar passtukken voor het patroontekenen onder de machine en wat verstelwerk.
- Normaal zetten we de kerstboom na sinterklaas. Dit jaar zwichtten we al in de herfstvakantie voor de vraag van kleine mus. We kunnen wel wat extra gezelligheid gebruiken.
- We wandelden veel, vaak hetzelfde stukje. Het leuke daaraan is dat je de seizoenen echt het landschap ziet veranderen. Op een van onze vaste tripjes groeven ze de salamanderpoelen onlangs ook helemaal uit, dus hebben we weer een reden om daar regelmatig naartoe te gaan.
- Wegens gesloten winkels en mijn verbod op openbaar vervoer kocht ik zowat alles online. Mijn ecologisch hart vond dat niet fijn maar af en toe heeft een mens iets nodig. Het leek alsof ik veel meer kocht dan anders, maar waarschijnlijk valt het me nu gewoon meer op.
- Mits reis gaan er niet in zat en we bijna geen mensen konden zien, namen we een abonnement op de dierentuin. Het is wel een uur rijden naar Plankendael, dus we gaan niet voor even, maar we gingen toch al 3 keer dieren bewonderen, tot de dierentuinen sloten.
-Dit jaar moet/mag ik voor de cursus patroontekenen mijn eigen collectie van 4 kledingstukken ontwerpen en maken. Het idee van het vestje zit al in mijn hoofd, een broek en bloes wil ik ook maken en het vierde stuk, dat weet ik nog niet. In juni moet alles af zijn, ik heb nog tijd om de ideeën te laten rijpen.
- Kleine mus zit in het eerste leerjaar, er gaat een heel nieuwe wereld open, voor ons allemaal. Ik vind het heel fascinerend om te zien hoe snel ze leert lezen.
- Kleine mus startte in de jeugdbeweging, elke week komt ze smerig maar voldaan naar huis :-).
- Ik schreef me, na veel twijfelen, in voor de cursus 30 days of morning pages. Misschien schrijf ik daar nog wel eens een stukje over. Ik ben 10 dagen ver, na de kerstvakantie doe ik verder.
- De laatste weken van 2020 bleken in teken te staan van doktersbezoekjes. Niks ernstigs maar fijn is anders. Net voor het einde van het jaar ging ik nog onder de MRIscanner, begin januari ken ik de uitslag en moet er bekeken worden of de medicatie voldoende is. IIk probeer er nog niet teveel mee bezig te zijn maar het zijn toch altijd spannende dagen.
- Ik wil er niet te veel woorden aan vuilmaken, maar laten we hopen dat corona volgend voorjaar stopt met stokken in onze wielen te steken, ik mis mijn familie, vrienden en gewoon onbezorgd naar buiten gaan.

Cadeautjesjacht

De traditionele feestjes met veel te veel eten, gezelschapspelletjes en tijd voor elkaar terwijl de kinderen boven het kot op stelten zetten, dat zit er dit jaar niet in. Maar we hebben ons voorgenomen om het met zijn drieën te vieren, kerst en nieuwjaar. Het zal hier dus toch niet ontbreken aan hapjes en lekkers. Maar het is niet omdat we het niet nu met iedereen kunnen vieren dat er geen cadeautjes gekocht worden. Dus de jacht is geopend!

Wat ik graag onder de boom wil vinden

Ik weet alvast al wat ik ga vragen voor onder de kerstboom: een deftige vulpen. Met de cursus 30 days of morning pages maakt dat ik terug veel meer schrijf en eigenlijk vind ik een vulpen daar wel fijn voor. Mijn huidige lekt erg dus vraag ik me een mooi exemplaar, dat hopelijk met mij oud kan worden :-)

Cadeautjes voor mijn liefsten
Spelletjes, dat doen we hier in huis allemaal graag. Dus dit jaar liggen er weer een paar onder de kerstboom. Kleine mus krijgt onderstaand spel. We leenden dit al eens in de bib, en het beviel haar toen wel. Het is ook een spel dat we nog jaren kunnen spelen waardoor de speldynamiek voor ons als volwassenen ook wat leuker is.

Mijn lief zocht zijn cadeautjes zelf en koos voor Splendor (ok, ook omdat ik dat spel leuk vind want dat kan ik hier nog winnen ;-).

En er komt ook nog een onbekend maar heel populair topspel van onder de boom vandaan: Everdell. Ik dacht dat ik de enige was die voor schattigheid zwichtte maar dit wordt toch echt het meest cute spel in de kast:

En bij deze zullen we in de vakantie wat kasten moeten herorganiseren zodat die nieuwe aanwinsten er ook in passen.

Jongste metekind
Voor mijn jongste metekind vond ik mijn inspiratie bij de podcast van stripwinkel Mekanik strip. Vroeger ging ik daar regelmatig naartoe voor cadeautjes, nu woon ik te ver maar luister ik er met veel plezier naar, op zoek naar ideetjes. Deze maand deden ze een special rond strips voor kinderen, wat natuurlijk goed getimed is want ik ben natuurlijk op zoek naar inspiratie. Zo ontdekte ik nu de reeks De muziekdoos. Een meisje erft de muziekdoos van haar overleden mama. Op een dag ontdekt ze een klein meisje in de muziekdoos, die haar om hulp vraagt. Ze kruipt in de muziekdoos en komt in het wonderlijke maar gevaarlijke Pandoria, waar ze allerlei avonturen beleeft. Mooi getekend, spannend,...

Alvast eentje voor later
In april verjaart ons neefje. In de podcast van mekanik vond ik ook voor hem het perfecte cadeautje: een strip over een jongetje dat naar een toverschool gaat en daar wezens moet tevoorschijn toveren. Maar helaas ontbreekt het talent, hij geraakt niet verder dan een kakje dat naar aardbeien ruikt. Gelukkig vallen daar heel wat avonturen mee te beleven. Update: ik las de strips met kleine mus. Ik heb behoorlijk gelachen maar ik weet nog niet of ik ze wel aan mijn zus durf geven: pipistool, als superkrachten mensen dikke botsten geven,... Ik ga me nog even bezinnen. 

Spannende dingen in tijden van corona

Kleine mus heeft, ondanks poetsen en flossen, veel gaatjes in haar tanden. Het eerste gaatje vullen veroorzaakte hier een trauma (de tandarts deed het zonder verdoving, geen succes bij onze meid). 

Om nog meer miserie te voorkomen, besliste een gespecialiseerde kindertandarts om de rest onder narcose te vullen zodat ze hopelijk uit haar angst kan groeien. Dus startten we woensdag met een overleg met de anesthesist maar een coronatest, dat was toch noodzakelijk. Dus zaterdag passeerden we, succesvol, langs het testcentrum van UZ Gent. De test was negatief dus mochten we vandaag langs de dagkliniek. Met een zak vol bezigheden, voor het geval we lang moesten wachten, trokken we naar het ziekenhuis. Kleine mus moest nuchter zijn maar maakte daar weinig spel van. We kochten een leuk tijdschrift en hielden ons daar wat mee bezig tot we vrij snel richting operatiekwartier moesten. Daar wachtten we, met Farmville, tot het de beurt was aan kleine mus. Zoals verwacht had onze kleine meid het toch even lastig toen ze het masker met lachgas bovenhaalden. Ze dacht dat echt niet zitten maar gelukkig waren ze daar kordaat en efficiënt dus was ze snel onder narcose. Voor mij volgde dan 2 uur pure zenuwen, tot ze me naar de ontwaakzaal brachten. Kleine mus was nog in slaap maar werd al snel wakker. Saai vond ze het daar, mochten we nog niet naar huis? Dat klonk goed! We bleven daar nog een tijdje en mochten dan naar de kamer om iets te drinken en eten. Dat ging allemaal vlot dus tegen 16 uur mochten we weer naar huis. 7 gaatjes gevuld, 1 tand getrokken en hopelijk zijn we er nu een hele tijd vanaf en verdwijnt de tandartsangst.

Ophokplicht

Onze arme kippen kregen vorige week ook ophokplicht. Normaal mogen ze vrij rondlopen in de tuin, wat zeker in de maanden dat er niet veel groeit een zegen is voor die beestjes. Maar met de vogelgriep in het land (jep, voor iedereen een pandemie!) moeten ze dus afgeschermd zitten. We kochten een groot bomennet en spanden dat over hun ren, zodat ze toch nog genoeg ruimte hebben om te scharrelen. Maar nu ben ik natuurlijk bang dat die beesten zich stierlijk gaan vervelen en elkaar gaan pikken. Ik wilde eigenlijk een kippenschommel maken maar met het net gaat dat niet lukken want dan moet ik het touw door de gaten van het net steken en dat lijkt me geen goed idee. Dus sprong ik vorige week op de fiets voor groenvoer en een een piksteen (al vinden ze die precies niet interessant). En op initiatief van kukuluku.be vries ik restjes en rijst in, zodat ze die op kunnen pikken. De rijst valt hier dik in de smaak, de restjes groenten vinden ze voorlopig aar niks, dus daar ga ik nog wat mee experimenteren. En hopelijk is het snel over zodat ze weer gewoon kunnen vrij kunnen scharrelen want ik vind het zielig voor die beesten, die gewend zijn om een hele tuin te hebben.

Minder tv, meer podcasts

Televisie kijken, dat is voor mij de enige bezigheid die me geen energie kost, dus de voorbije jaren keen ik belachelijk veel uren naar dat scherm. Maar ook dat begint wat te vervelen want veel deftigs is er niet te zien en ik heb voorlopig nog geen zin om geld uit te geven aan Netflix. En een dag schermstaren geeft weinig voldoening, dus probeer ik toch wat anders te doen af en toe. Dat mijn lief altijd in de living thuis werkt en ik bij telefoons dan zonder geluid kijk, zal er ook iets mee te maken hebben ;-) Maar dus: wat doe je dan wel, wat geen energie vraagt? Enter de podcast: wat is dat een geweldig medium! Je kan naar iets interessants luisteren én ondertussen iets nuttigs of leuks doen, gesprekken mogen vaak heel lang duren en je kiest naarmate je stemming. Hoe geweldig is dat? Afwassen vind ik ineens kwaliteitstijd. Alleen ik, de vuile vaat en een stem en ik ben ineens een gelukkige mens. Soms zit het geluk inderdaad in kleine dingen.

Zelfzorg in tijden van corona: 30 days of morning pages

Ik ga daar niet onnozel over doen, ik vind leven in tijden van corona zwaar. Ik mis mensen en bezigheden nu alles stilligt. Ik haal wel veel voldoening uit iets simpels als afwassen en een propere vloer maar echt veel variatie zit daar natuurlijk niet in. Gelukkig hervond ik mijn plezier in naaien. Na de mondmaskers begon ik aan andere projecten: krabwantjes, een T-shirt voor mij en een rok en twee truien voor kleine mus. De stof voor T-shirts voor kleine mus ligt ook klaar, al mag ze eerst de testversie passen voor ik in de goede stof knip. Ik heb de matentabel niet gevolgd want ik vertrouw ze niet (ik zou een aantal maten groter moeten maken dan haar kledingmaat). 

Maar ik voel dat ik nood heb aan meer vrije ruimte in mijn hoofd. Wat meer lichtheid zou me deugd doen. En dus voel ik dat het tijd is om eens iets te ondernemen, iets voor mezelf. De cursus 30 Days of morning pages bij The artist's way online bleef me triggeren dus schreef ik me deze week in. Artistieke ambities heb ik niet, maar ik las er zoveel goeds over dat ik besloot niet meer te twijfelen en me er eens volledig op te smijten. Nu nog een mooi of toch handig schrift vinden, mijn lief het half uur na opstaan keukenverbod geven en gewoon beginnen schrijven en wel zien waar het me brengt. Het voelt alvast goed om eraan te beginnen.

Patroontekenen: tijd voor een collectie

Een tijd geleden geleden begon ik aan een cursus patroontekenen. En dit jaar is alweer het laatste, waarin we met al onze kennis aan de slag moeten en een collectie van vier kledingstukken moeten ontwerpen en uitwerken. Doel is om in juni volledig gekleed alles voor te stellen. In mijn hoofd vormt zich langzaam een idee voor een broek en een bloes, er is nog een nog niet afgewerkt vestje van vorig jaar (u weet wel, corona...) en een droom van een jas. Maar er is nog tijd om een volledig beeld te vormen van wat ik wil maken. Eerst beginnen met basispatronen die perfect passen, dan freewheelen met modellen en afwerking. Ik ben zelf benieuwd :-)

Wennen aan de duisternis

Dinsdag fietste ik, voor het eerst sinds lang, op een normaal uur door de duistere straten van mijn dorp. Er was bijna niemand op straat, het regende zachtjes maar het was wel zacht weer. Ik vind het toch weer wennen aan de kortere dagen, de handschoenen (om dan halverwege puffend van de warmte de helft weer uit te spelen), mijn biologische klok die mee 's ochtends mee opschuift met de zon. Ik zie de bladeren verkleuren, de kastanjes en eikels vallen tuimelend van de bomen. Woensdag ging ik, voor het eerst sinds maart, weer naar de kinesist, mezelf verplichtend om ook in de donkere maanden te blijven sporten. Ik omarm de schoonheid van de natuur die verandert en nestel me met een dekentje en mijn breiwerk in de zetel. Er moeten nog naaiplannen gesmeed, dingen geregeld en vanalles gedaan worden, maar dat mag wachten tot morgen. Nu, hier, is er rust en berusting.

Fietstasliefde

Vorige week kocht ik, na jaren geen plek op mijn bagagerek, terug fietstassen. En wat ben ik daar blij mee! Terug al je spullen gewoon in een zak kunnen zwieren, zonder gedoe vb. bibboeken of kleine mus haar rolschaatsen, bescherming, maar ook drinken en andere spullen in kunnen steken. Soms zit het geluk in de kleine dingen.

Herfstmodus

Hier ten huize buitenmus gaan we stilaan over in herfstmodus. De eerste pot pompoensoep staat te pruttelen en dankzij gekregen appels staat er verse appelmoes klaar om van te smullen. De dekentjes kwamen weer boven, de laarzen en regenjassen liggen klaar en we raapten de eerste kastanjes. Nu nog wachten op het verkleuren van de bomen en de herfst is hier helemaal goed ingezet :-)

Ondergoedhorror

Na maanden uitstel aanvaardde ik het onvermijdelijke: mijn bh's zijn versleten, corona of niet. En helaas kan ik de vervanging ervan niet oneindig uitstellen. Dus trok ik naar de lingeriewinkel. En, zoals je uit het voorgaande kon afleiden, vind ik dat niet plezant. Dus begon ik met de rekken af te speuren naar iets dat mijn goesting was. So far so good maar helaas ontdekte ik al snel dat ik niet meer dezelfde maat heb want niks paste. Dus sprak ik de winkeldame aan voor hulp. Blijkbaar zat ik op zich nog in dezelfde maat maar mits dat dus niet paste, probeerde ik toch maar de volgende. Waar alles daarnet overal te klein was, was nu de omtrek goed maar de cup bijna bij alles te groot. Verdikt van de winkel: je zit waarschijnlijk tussen twee maten en dan hangt het af van het merk en het model. Ow boy, veel plezier beleef ik dus niet in het paskot. Dus gaf ik het op: ik kocht het enige passende exemplaar maar in tweevoud, binnen een paar maanden waag ik me er nog eens aan zodat alle versleten toestanden in de vuilbak kunnen.

Mondmaskerzakjes

Ik was nog op zoek naar een manier om mijn mondmaskers deftig op te bergen in mijn handtas. Enveloppen zijn na 1 keer voor de vuilbak, plastiek zakjes vind ik niet handig en niet ecologisch. Dus kroop ik vandaag achter mijn naaimachine en maakte stoffen envelopjes.

Jep, het was à l'improviste want ik had niet de juiste kleur draad en wilde dat het vooruit ging dus koos 1 steek voor stikken en surfileren. Maar ik ben content en dat is het belangrijkste.

Over mij: van A tot Z

Vandaag start de Blogboost Najaarschallenge. Dat leek me een goede motivator om hier terug wat vaker iets te schrijven. En mits het lang geleden is, start ik met een van A tot Z.

A
de eerste letter van mijn officiële naam
absurd
aanhankelijk

B
boekenworm
begeesterd
binnenmens
blote voeten
bevlogen
beeldentuinen

C
cultuurliefhebber
cynisch

D
dromer
denker

E
eerlijk
emotioneel
eco
eigenzinnig

F
fietsen
fantasie

G
gezelschapsspelen
genieter
gras tussen mijn tenen
geuren (niks zaligers dan de geur van mijn dochter, van bloemen, een proper huis,...)

H
hoogsensitief
haken

I 
intens

J 
de eerste letter van de naam van mijn liefsten

K
krantenlezer
kampeerder
klein geluk (dat probeer ik meer te koesteren)
kippen
kaarsen in de donkere maanden
koukleum
kleurrijk

L
lezen, leesclub
loper (met wisselend enthousiasme)
lachen
luieren (liefst in de zon/zomerse schaduw)
liefhebbend

M
mama
MS
moe
musea
mama van een lieve dochter
minder materieel: hoe ouder ik word, hoe minder belang ik hecht aan spullen. Boeken haal ik in de bibliotheek, ik koop steeds minder kleren maar draag die wel tot ik er niet meer zonder schaamrood op de wangen mee buiten kan,....en hoe minder ik koop, hoe minder ik precies nodig heb

N
naaien
nadenken
nieuwsbeest

O 
opvoeden met hart en ziel
ontdekken

P
patroontekenen
planten
piekeren
podcasts (luisteren)

Q
?

R
reizen
rustzoeker

S
schoonheid
sneeuw: het stille deken dat sneeuw over de wereld legt
stadsmens op den buiten
sjaal

T
taalpurist
te (met mate is hier nog een werkpuntje)
traag
tv (vraagt geen energie dus staat hier vaak op)

U
uitslaper
uitstapjes: niks leukers dan met zijn allen even onze neus buiten te steken voor een wandelingetje met zijn drieën of tijd maken voor een museumbezoekje

V
verwondering
visueel ingesteld
vroegbloeiers: niets zaliger dan de eerste bloemen hun kopje boven de grond zien steken

W
wandelaar
wegwee
woordenliefhebber
weetjesliefhebber

X
? 

Y
yoga

Z
zomermens
zingen
zee

Een triestige verjaardag

Kleine mus wordt vandaag 6 jaar. Normaal zou ik alle toeters en bellen boven halen want het is toch echt een mijlpaal: leren lezen en rekenen, naar de jeugdbeweging,... maar corona en een mama als risicopatiënt betekent dat een deftig feestje niet kan. We deden 2 minifeestjes, pépé zien we later. Het weer was ook zo mottig dat we bezoek binnen geen goed idee vonden. Dus planden we een uitstapje naar Plankendael. Helaas troffen we gisteren een hoopje miserie aan. Kleine mus dronk water en gaf over. Er zat weinig leven in, eten wilde ze niet, drinken durft ze niet meer, bang dat ze meer over moet geven. Dus belden we de huisartsenpost, om daar te horen dat ze toch een paar symptomen van covid had. Dus op kleine mus haar zesde verjaardag zit ik, op de parking, te wachten tot mijn twee lieverds terug zijn van de dokter. In plaats van een gedenkwaardige verjaardag tussen de dieren werd het mijn eerste bezoekje aan de wachtpost :-(

Nu, een paar uren later, is kleine mus een slapend hoopje miserie met een of ander virus in haar lijf. Dus komende dagen moet ze thuis uitzieken, volgende week weer gewoon school. En corona? Dat gaan we nooit weten want de test schrikte haar te hard af. Ach ja, dan maar 5 dagen huisarrest voor ons meisje, misschien haast ik me wel eens naar de bib als we door de voorraad heen zijn. (Wij kregen geen huisarrest.)

Hallo herfst!

Eind september associeer ik met in de namiddag je jas en trui in je fietszakken proppen, t-shirts, nog even genieten van zon. Vandaag is het volop herfst: kilte, regen, wind en een jas. Ik moet er nog even aan wennen, dat de donkerte langer wordt, de natuur naar een winterslaap gaat en de sandalen weer de kast in mogen.

Dus welkom herfst en kleurrijke bossen. Binnenkort weer kastanjes rapen en ons warmen aan pompoensoep, filmmiddagen met popcorn en extra genieten van de streepjes zon. Ik ben ook benieuwd of de zaadjes die ik nog plantte uit zullen komen. Moestuinieren daar doe ik niet meer aan, maar mits onze kippen in de herfst minder lekkers vinden plantte ik zuring en veldsla. De veldsla is mogelijks al opgescharreld en opgegeten door voorgenoemde beesten, maar het is een experiment. Volgend jaar begin ik wat voeger aan de winterkost voor onze scharrelaars

Wat ik nog fijn vind aan de herfst is dat ik dan mijn warme wollekes weer aan mag trekken (ahahah warme truien :-) ), dat we de raamstickers terug boven kunnen halen zodat we tot januari vrolijke binnenramen hebben en wandelen door de afgevallen bladeren, daar kan ik ook wel van genieten.

De grijze dagen, vele te veel regen en stormen waar ik onrustig van word, die moet ik er helaas bij nemen, maar zo heeft elk seizoen zijn fijne en mindere kanten. 

Kafthorror

 Schriften kaften, ik verfoei dat taakje. Ik heb daar geen talent voor. Ik was heel tevreden toen ik in het vijfde middelbaar in een school zonder handboeken belandde. Nooit meer van dat gedoe! Maar met een kind in het eerste leerjaar is het weer zover. Angstzweet en frustratie weren wederom mijn deel, zeker nu er ook geplastificeerd moest worden. Poging 1 mislukte, ik knipte de hoekjes mis maar in de herkansing slaagde ik wel. Om de boel netjes te houden deed ik er ook nog een vrolijk papiertje rond en klaar. Hiphoi, we zijn er vanaf!

Krabwantjes

Ik naaide kleine mus krabwantjes, zodat ze 's nachts haar handen in kan smeren met handcrème en hopelijk minder last heeft van eczeem en krabben.

Het jaar van het wandelen

Dit jaar staat duidelijk in teken van het wandelen. Nog nooit trok ik zo vaak mijn stapschoenen aan voor een kort toertje of een lange wandeling. U moet weten dat ik vroeger wandelen echt verfoeide. Waar ik tot vorig jaar twijfelde of ik ander schoeisel wel nodig had, ben ik nu heel blij dat ik naar aanleiding van onze stapvakantie in het Zwarte Woud toch iets deftig kocht. Dit jaar denk ik dat ze me elke week minimum een keer mogen vergezellen voor een tripje bekend of onbekend terrein. Ik leerde ook de schoonheid inzien van vaak dezelfde plek bezoeken. Zo zag ik de winterse leegte overgaan in de ontluikende lente en uitbundigheid van de zomer. Mooi toch dat een moeilijke tijd (corona) me toch veel schoonheid toonde.

Leven in tijden van corona (7)

Dat we de lockdown langzaamaan loslaten is goed te zien in het straatbeeld. Hier zitten al volop mensen op het terras, de lichten branden weer in de winkels en ik zie weer kinderen op straat passeren op de fiets. Al zijn we nog ver van normaal, buiten komen waar andere mensen zijn geeft me stress, winkels, restaurant,... of met mensen afspreken is hier nog altijd niet aan de orde dus ons leven ziet er nog niet heel anders uit.

Tijd dus om weer iets te schrijven over de fijne dingen:

- Deze week sprong ik al twee keer op de fiets voor een wat langere fietstocht. Een kleine impressie van natuurschoon vind je hieronder, ik kwam ook nog een konijn tegen en zelfs een fazant! Dat had ik nog nooit in het echt gezien.

- Eindelijk valt er toch terug wat regen! 

- Ik hoorde in De grote vriendelijke podcast een interviewmet Charlotte Dematons over haar nieuwe boek Alfabet. Wat een madame en wat een fascinerend boek. Nu we het in huis hebben, ben ik er alleen nog enthousiaster over. Ik heb nog lang niet alles gevonden, dus dat belooft nog heel wat uurtjes leespret met kleine mus. 

De mindere kanten van de lockdown

- Ik geraak niet meer in een leesflow. Mijn stapel niet uitgelezen boeken groeit want alles wat een beetje meer concentratie vraagt, doet me afhaken. Corona doet wat met een mens, voorlopig dus geen te zware kost voor mij. Al ben ik wel begonnen in Jane Eyre, maar ik lees heb in stukjes, erg vrolijk gaat hter voorlopig niet aan toe.

Leven in tijden van corona (6)

Vorige week voelde alles anders. Kleine mus startte woensdag weer op school. Wat is ze gelukkig dat ze weer kan ravotten met leeftijdsgenoten en ze had haar juf ook echt gemist. Ze had stilaan ook echt nood aan haar kameraadjes. School begon met ballonnen, chips en ijsjes, het feest was af. Mijn hobby's liggen nog wel plat, het lief werkt ook nog thuis dus we zijn nog ver van gewoon maar ik omarm elk stapje. En de sociale ontwikkeling van kleine mus vind ik eigenlijk nog het belangrijkste. Het zijn ook haar laatste weken als kleuter, het is haar zo gegund om nog heel veel te spelen voordat er volgend jaar veel moetjes bij komen.

Wat bracht de weken nog?

- Wat meer bewegen is voor iedereen goed. Dus haalde ik in de bib Nelsons Acrobatenboek en Nelsons Ninjaboek. Dolle pret! Voorlopig is sokken gooien en afweren het populairste.

- Ik smeet me, eindelijk, op mijn uitpuilende mailbox van ongelezen berichten. Ik rateerde er toch een paar, dus deze week met schaamrood op de wangen nog wat achterstallige zaken in orde brengen.

- Door corona kan kleine mus deze zomer geen weken naar de grootouders. Dus smeten we heel de zomer om en beslisten om kleine mus dit jaar naar het speelplein te laten gaan ipv naar het Ibo. Vorig jaar was ze daar nl. niet zo enthousiast over, ze is nu ook weer wat groter en dan konden we vrijer wat weken verlof thuis inplannen.

- Morgen laten we, voor het eerst sinds de lockdown, terug iemand binnen in ons huis. De poetsvrouw start hier terug. Zonder kleine mus in huis durven het we wel te riskeren, al blijf ik uit de buurt. Ik bezin me nog over een bezigheid.

- Ik ben begonnen aan een schema voor mijn nieuwe bujo. De laatste maanden zette ik mijn agenda en to do in hetzelfde schriftje. Dat helpt al om overzicht te houden maar lijstje op losse papieren gebruik ik ook en die durven wel eens vermist geraken. Enter een bujo, benieuwd of het voor mij ook werkt.

Leven in tijden van corona (5)

Het leven kabbelt hier rustig voort. Meneer mus werkt thuis en kleine mus mag nog niet naar school maar heeft wel taken en gaat live met haar juf. Dus de dagen vullen zich met spelen, wandelen, lezen, schipperen tussen werk, een kleuter animeren, het huishouden,...

Ook deze weken brachten weer kleine gelukjes:

- Altijd samen thuis zijn doet ons als gezin eigenlijk wel goed. Nu er niet naar school gegaan wordt en ik meer bij kleine mus ben, is er een nieuw ritme en een zekere rust gekomen in ons huishouden.

- Kleine mus wilde eens graag kamperen in de tuin. Hemelvaart bracht hitte dus ploften we een klein tentje in de tuin. Mijn lief bleef bij haar slapen. Ze lag belachelijk laat in bed want het was super spannend voor haar. Zaterdagavond kroop ik mee in de tent voor een korte nacht. Het voelde echt als vakantie. Dolle pret dus en zeker voor herhaling vatbaar!

- Ook deze week deden we een nieuwe wandeling. Het eerste deel was te veel grote baan, eens tussen de velden was het een mooie tocht. Ik ontdekte dat ik vijvers en poelen heel ontspannend vind. Kikkers zoeken, kijken of er andere beestjes zitten bloemen bewonderen,... 

- Kleine mus en ik begonnen aan een shortje voor haar. Het patroon is geknipt, kleine mus streek de stof en hielp al mee met stikken. Ik ben halfweg, gok ik.

- klaprozen zien tijdens mijn wekelijks loopje

- We kregen net het fantastische nieuws dat kleine mus, ondanks het feit dat ik risicopatiënt ben, gewoon weer naar school mag. Wat zal het haar deugd doen om gewoon weer te kunnen ravotten met haar klasgenootjes :-)

- Met kleine mus gek doen op de trampoline en spelletjes spelen in de tent :-)

Maar niet alles ging even vlot:

- Deze week brengt jammer genoeg ook al dagen stekende hoofdpijn en misselijkheid.

- Wanneer gaat het nog eens regenen? Het gele gras in de tuin verontrust me toch, zo vroeg al op het jaar.

Leven in tijden van corona (4)

Voorlopig blijven we in onze bubbel.

Wat er fijn was laatste tijd:

- Kleine mus vond tijdens een wandeling een klein vriendje: een lieveheersbeestje. Die kreeg de rest van de wandeling een lift op haar handen. 

- De juf van kleine mus organiseert via videoconferentie schoolwerk, in kleine groepjes. Ik heb alle bewondering voor de noeste arbeid van haar juf en het is zalig om kleine mus eens bezig te zien in een schoolcontext. Vorige week hoorde ik haar tot in de tuin tateren en gieren van het lachen.

- We zetten op onze slaapkamer een tafeltje en een stoel zodat ook ik hier een plekje heb om me op iets te concentreren of me gewoon even in alle rust af te zonderen. Benieuwd of kleine mus mijn bureau inpalmt voor schoolwerk of spelen....

- Na veel twijfelen bestelde ik voor mij toch wat kleren online. Normaal riskeer ik het niet om voor mezelf iets te kopen dat ik nog niet paste maar ik waag het er een keertje op. In winkelstraten gaan aanschuiven lijkt me in deze tijden geen wijze beslissing.

- Het geluk zit soms is kleine dingen, zoals terug in je jeansbroek passen :-)

Helaas zijn sommige dingen wat minder:

- Ontdekken dat vermoeidheid mij een boos mens maakt vond ik niet zo leuk.

- Woensdag is hier al 2 weken autodag. Vreemd dat er af en toe toch nog iets in de agenda belandt dat niet meer kan wachten. 

- Vakantie, zit dat er deze zomer in? Niemand die het weet. Langs de ene kant lijkt het me wel ok om een keertje thuis te blijven, langs de andere kant heb ik wel zin om te dromen van plekken om naartoe te gaan. Voorlopig houd ik het bij een lijstje bij elkaar dromen van dag- en weekendtripjes voor wanneer dit allemaal gepasseerd is.

- De frequentie van de leesclub wordt verminderd, naar 3 boeken per jaar. Ik vind het erg jammer maar toch fijn dat we er niet volledig mee ophouden.

Leven in tijden van corona (3)

De coronaperikelen zorgen voor een terugkerende rubriek hier op mijn blog. Ik hoop dat ik dit snel af kan sluiten maar voorlopig lijkt het daar nog niet op. Dus hierbij deel 3 van mijn klein geluk, en soms ook gepieker, in tijden van corona.

De fijne dingen in het leven:

- Wat leven in de tuin bevalt ons wel. De kippen kregen een ren, maar algauw beslisten we dat ze in de winter overal mochten scharrelen. En nu lijkt het ons zo zielig om die beesten terug op te sluiten, het meeste lekkers groeit namelijk naast de ren. En nu ze een zandbadje maakten naast het terras, is het extra gezellig.
- Een van onze kippen was 's ochtends vermist. We zochten de tuin af, ook onder de struiken, maar ze was nergens te vinden. Ik werd al bezorgd, want de kip is al een tijdje wat ziekjes. Maar 's avonds zat ze plots weer in haar hok. Wat een opluchting! De volgende dag had een andere kip zich verstopt, maat nu weten we dat ze gewoon weer tevoorschijn komt.

- We ontdekten een natuurgebied in ons dorp waar we nog nooit van gehoord hadden. We zagen kamsalamanders en kikkers in de poelen, voelden de druppels van de tegen, hoorden de vogels fluiten,...Ik hoop dat we in de zomer daar kunnen/mogen gaan picknicken.

- Moederdag is altijd fijn. Kleine mus knutselde een mooi cadeautje, er waren veel knuffels, sandwiches en koffiekoeken.

Wat er toch wat minder was:

- Monsmaskers naaien om jezelf en anderen te beschermen, het is heel bevreemdend. 
- Hoeveel werk zijn de mondmaskers volgens het patroon van de FOD? Ik naaide er nu een dertigtal, het is genoeg geweest. Met een kleuter om te animeren overdag valt het niet te combineren.
- De blok zeep in de keuken verving ik terug door een pompje handzeep mits dit hygiënischer en veiliger is tegen corona. Het was met pijn in het hart maar plastiekvrij past niet bij deze pandemie.

- De toestemming om meer mensen te mogen zien, leidde hier toch tot een paar slapeloze nachten. Want mijn familie werkt in de zorg/als begrafenisondernemer/heeft co-ouderschap, dus mits die veel mensen zien, vielen die al af. We overwogen om te bubbelen met een vriendinnetje van kleine mus, maar vijfjarigen die niet samen mogen spelen, dat leek ons voor niemand aangenaam. Dus spraken we met de ouders van meneer mus af, van ver en veilig, wat gelukkig met het droge weer wel lukt.

Leven in tijden van corona (2)

De weken in corona lock down lijken stilaan in elkaar over te vloeien. Ik weet nog, ongeveer, welke dag van de week het is maar om te weten de hoeveelste het is moet ik op een kalender kijken. Het is een heel ontregelende periode, vind ik, maar ook nu omarm ik mijn geluk:

- Kleine mus genoot, na die ene dag regen, van de plassenwandeling: laarzen, regenjas en regenbroek aan en zo hard mogen springen als ze wilde :-)
- We hielden een zoommeeting met de les patroontekenen :-) Even checken hoe het met iedereen gaat deed deugd. Vandaag viel er een stuk cursus in de digitale brievenbus, en ik maak ook werk van vragen over mouwmanchetten want ik zit vast.
- De midweek verlof van de paasvakantie werd verzet naar de herfstvakantie, iets fijns om naar uit te kijken. Hopelijk mogen we dan gewoon weer onbezorgd ravotten.
- Mijn metekind verjaarde en helaas kan ik dat niet met haar vieren. Jarig zijn op je 6 is super belangrijk dus stuurde ik haar cadeautje op met de post.
- Ik kreeg een tijdje terug een tekenboek van een vriendin, maar om de een of andere reden bleef hij in de kast staan. Ik tekende, in les 1 mijn eerste kopjes en ik kijk al uit naar meer!
- Kleine mus wilde graag mee gaan lopen, dus trokken we allebei loopschoenen aan voor een rondje langs de velden.
- De bbq werd, voor het eerst sinds lang, nog eens boven gehaald. Mmmmmm
- Ik liep vandaag een half uur aan een stuk, 4,59 km, en ik ben heel trots op mezelf!

Observaties tijdens de coronaperiode:
- Ik heb in jaren niet zo weinig gelezen. Ik kan me precies niet focussen op een iets diepgaander verhaal. Ik hou het maar even bij ontspannende boeken.
- Hoe langer de crisis duurt, hoe lastiger ik het vind om mentaal rust te vinden. Periodes tussen veiligheidsraden door dwarrelt het stof neer en lijk ik mijn draai weer te vinden. Maar bij aankondigingen van veranderingen steekt de storm in mezelf weer op en is het hek weer van de dam. Een onduidelijke risicogroep zijn is lastig omdat duidelijke info ontbreekt. Gelukkig moet ik binnen 1,5 week op controle bij de neuroloog en hopelijk krijg ik daar wat meer zicht op mijn toestand. Want nu ben ik streng, ga ik enkel naar plekken waar bijna niemand komt maar ik weet niet of dat wel nodig is.

Leven in tijden van corona

Het coronavirus raast al een tijdje over de wereld. De verschrikkingen waar ik over lees en hoor vervullen me met angst, terwijl het ook heel onwezenlijk aanvoelt. Nooit gedacht dat een pandemie in onze tijd, in ons verwesterd land met hygiëne, medische zorg,... nog zou voorkomen. Blijkbaar had ik dat helemaal mis: het virus kan nu vrijelijk reizen over onze planeet, succesvoller dan ooit. Het leven ligt hier al een aantal weken stil. Ik zette mezelf al een week eerder in quarantaine, dus ik zie al 5 weken geen winkel, bakker,... meer. Als ik naar buiten ga lopen of fietsen is het tussen de velden waar bijna niemand komt. Ik woon net in een verlaten dorp, zo voelt het toch als alle normale dingen weg vallen. Want wegens ziekte werk ik sowieso niet (MS, remember?), yoga, kine en de cursus patroontekenen vielen weg en ik spaar al mijn energie om mijn deel van de dag voor kleine mus te zorgen zodat mijn lief toch een paar uur per dag ongestoord kan werken. Mijn zorgvuldig evenwicht tussen rust en actie is dus helemaal door elkaar gegooid. Ik doe veel meer dan ik normaal doe en wat ik gewoonlijk op mij neem, laat ik dus. Kortom: niks voelt nog gewoon aan, een nieuw evenwicht drong zich op. Maar hey, iedereen zit in dezelfde miserie en zolang hier niemand ziek is, is dit gewoon een vreemde periode en passen we ons wel aan. En het mooie weer maakt wat mij betreft echt heel veel goed. Maar er zijn natuurlijk ook nog een hoop fijne bijkomstigheden in deze coronatijden:

- Kleine mus die nog steeds heel vrolijk de dagen voorbij laat glijden. Ze lijkt het allemaal wel leuk te vinden: veel tijd met mama en papa, wat hangen in de hangmat, hele dagen je goesting doen en af en toe eens een effort voor school. Benieuwd voor volgende week, wanneer ze 2 keer per dag een half uurtje tijd met haar juf heeft.
- Voor een vijfjarige zijn een hangmat, een trampoline en water, om wat in te zitten of in te springen, genoeg voor uren speelplezier.
- Het mooie weer was ideaal om zomerbloemen te planten. Ik ben benieuwd hoe ons perkje er binnen een maand uit zal zien:

 - Ik installeerde een app om planten te herkennen, dus kunnen we nu op planten- en bloemenjacht wanneer we naar buiten gaan.
 - Bij de bibliotheek organiseren ze nu een ophaaldienst, waardoor ik deze week nieuw leesvoer kreeg.
- De leesclub ging virtueel: vreemd, ik voelde me wat onwennig maar het was toch fijn.
- Aquarelpotloden krijgen voor mijn verjaardag :-)

Wie het kleine ni eert, is het grote ni weert (5)

Krokusvakantie, dan ligt het ritme wat anders:
- kleine mus en ik gingen met mijn zus naar de Antwerpse zoo. Mits er een hele dag regen voorspeld was (maar niet echt kwam), was het zalig rustig in de dierentuin. Ik hoorde nog nooit een leeuw zo hard brullen en kleine mus genoot met volle teugen van ravotten met neef en nicht, van de speeltuin/glijbaan en de vele dieren die er te zien waren. Vooral de babygorilla is hier nog steeds een geliefd gespreksonderwerp.
- zondag genoten we, precies voor het eerst sinds lang, van ravotten in een zonnige tuin. 's Namiddags werd de woonkamer een cinema, met De prinses en de kikker.

Wie het kleine ni eert, is het grote ni weert (4)

Vorige week passeerde wat trager dan anders, de goesting ontbrak. Maar, niet getreurd, elke week heeft ook zijn lichtpuntjes:
- samen met kleine mus poetste ik de woonkamer. Natte vodden zijn altijd interessant.
- onder de seringenboom vonden mijn lief en kleine mus het eerste ei van onze kippen. We waren dus een dagje te laat met het kalkei maar hopelijk vinden ze de weg naar hun nest in het kippenhok nog.

Wie het kleine ni eert, is het grote ni weert (3)

Een atypische week bracht atypisch plezier:

- kleine mus mocht een onverwachte dag naar haar grootouders. Wegens de storm waren de meeste klaslokalen risicogebied voor vallende bomen dus hielden we kleine mus maar thuis om de noodopvang te ontlasten. Gelukkig bleken het onnodige veiligheidsmaatregelen, de bomen trotseerden de storm en dinsdag kon iedereen weer naar school.
- Ons cultuurhart haalden we op bij de expo over Van Eyck in het MSK in Gent. We trokken er mer mijn vader heen, die een echte kunstliefhebber/kenner is en keken onze ogen uit. De tentoonstelling was echt de moeite, ik was behoorlijk onder de indruk van het vakmanschap van Van Eyck en van de werken die ze tot in Gent kregen. Kleine mus genoot ook van de expo. De audiogids klonk leuk, het opdrachtenboekje werd ook gesmaakt.
- de klas van kleine mus koos aardappelen als onderwerp van hun project en trok naar het frietmuseum. Hoe tof is dat?

Wie het kleine niet eert, is het grote ni weert (2)

Deze week bracht

- een nieuwe raamtekening op het raam in de woonkamer, thema carnaval
- de eerste aanzet van lenteplannen voor de tuin.
- glinsterend gras
- een bezoekje aan mijn oma in het rusthuis. Kleine mus las haar nieuwjaarsbrief, we praatten wat bij, snoepten en keken oude foto's.
- de eerste keer sandwichen bakken. Vorige poging eindigde in slijm ipv deeg, nu ruikt de keuken heerlijk naar brood.

Wie het kleine ni eert, is het grote ni weert (wie het kleine niet eert, is het grote niet waard) zeggen ze bij mij thuis. Ik merk dat het tekort aan daglicht, het minder buiten komen en de dagen van regen op mijn gemoed werken. Daarom wil ik hier graag wat vaker stilstaan bij kleine dingen die me blij, vrolijk, verbaasd, verwonderd,... hebben.

Dit was de week van
- met mijn liefsten naar de voorstelling Operaar Poephaar van De piepkes gaan kijken.
- pannenkoeken met Lichtmis
- met mijn vader een bezoek aan de Van Eyck-expo in het MSK in Gent plannen
- tijd maken om te prutsen aan een patroon voor een blazer