Waarom online shoppen toch niet echt mijn ding is

De cadeautjestijd is hier volop bezig. Ik probeer eerder lokaal te kopen maar dit jaar lijk ik erin te slagen om altijd iets te kiezen dat hier in de buurt niet te koop is, of niet in de winkel aanwezig is. En dan komt het dus met de post of ga ik het pakje in de winkel ophalen. Maar dat loopt toch niet helemaal zoals het zou moeten. Ondanks dat ik heel de dag thuis was, kreeg ik 2 keer een mailtje dat mijn pakje elders geleverd werd omdat ik niet aanwezig was. Tot daar dus het voordeel van thuislevering, als ik nog een 30 minuten moet fietsen om aan mijn pakje te geraken. Ik onthoud voor een volgende keer dat ik beter een pakjesautomaat kies, dan durf ik tenminste terug naar de bakker ;-).  Wat ik eigenlijk nog het ergste vond is ontdekken dat mijn pakjes soms helemaal uit Duitsland kwamen, dat was echt niet de bedoeling, als ik dat had geweten dan had ik iets anders gekocht. Volgend jaar pak ik het dus anders aan. Misschien moet ik dan maar wat langer zoeken naar een goed cadeautje of iets anders kopen dan ik oorspronkelijk van plan was. Ik kocht, voor mezelf ook voor het eerst online iets van kleding, en jep: foute maat dus dat moet ook weer terug. Ik vrees dat online shoppen niet echt iets voor mij is. Zaterdag ga ik de laatste pakjes gewoon bij kleine winkeltjes halen, dan kan ik echt kiezen welke kleur ik wil i.p.v. te gokken en zo steun ik een hoop gedreven ondernemers die met heel veel passie hun vak doen. En dat voelt eigenlijk wel beter.

Mijn leven met MS: spannende week

Elk jaar is er hier een standaard stressweek: die tussen de MRI van mijn hersenen en het gesprek over de resultaten met de neuroloog. Ik leid namelijk aan MS (multiple sclerose) en mits ik niet alle opstoten zelf opmerk, moet ik elk jaar onder de scanner om mijn ziekte op te laten volgen door de specialist. Ik kreeg mijn diagnose 4,5 jaar geleden (daar ooit nog eens een uitgebreid verslag over), deed kort na elkaar een aantal opstoten die mijn evenwicht beschadigde (alleen bij yoga en rondjes draaien heb ik daar last van), een permanente tinnitus en een  extreme vermoeidheid die mijn leven heel erg beperkt. Maar de laatste 4 jaar is alles ongeveer stabiel, en dat is echt heel belangrijk bij een chronische degeneratieve ziekte (beter wordt het niet, slechter waarschijnlijk wel, alleen moeten we proberen, met medicatie, veel rust en voldoende beweging, om die evolutie zo traag mogelijk te houden.) Morgenochtend zal ik dus weer een paar uur peentjes zweten, en hopelijk valt er niks te melden. 

Gekakel in de tuin

Kleine mus wil al lang een huisdier maar ik was zelf geen huisdierenkind dus hielden we de boot lange tijd af. Maar als enig kind leek een dierenvriendje ons toch een goed idee. En toen ontdekten we dat je kippen ook handtam kan maken en toen gingen we overstag. Kleine mus werd vijf en kreeg 3 kippen. De dieren werden zorgvuldig uitgekozen door kleine mus, die ook hielp met het bouwen van een ren. Langzaamaan wennen we aan elkaar, wroeten de kippen die duidelijk een eigen karakter hebben en al een favoriete plekje in hun ren kozen. Sinds gisteren krijgen ze ook groenten en fruit. De pompoenpitten vielen niet echt in de smaak, peren is precies meer hun ding. Welkom Heidi, knikkerbaan en kippetje vos! 

Herfst

Nu de regen tegen de ruiten klettert en ik uitgeregend thuis kwam van de trip naar school voel ik dat het de tijd is van de herfst. De uren licht nemen af, de kilte trekt naar binnen en de eerste vruchten vallen van de bomen. Al ben ik een zonnekind in hart en nieren, de herfst heeft ook zijn fijne kanten:
- de bomen die verkleuren
- wandelen met je voeten in de bladeren
- opwarmen met warme chocomelk
- mijn wollekes weer uit de kast halen
- genieten van de zon op je snoet

Shampoobars: helaas geen succes

Wat minder plastiek, een legere badkamer, minder vervuiling en proper haar, dat leek me vorig jaar wel een goed idee. Ik was het ook beu dat mijn haar zo snel vet werd. Dus enter de shampoo bar. Ik startte met het advies van annelyse maar mijn haar voelde als stro dus dat was geen succes. Ik schakelde over naar Jumping Juniper van Lush. Mijn haar werd er wel vrij proper van maar het werd naar mijn gevoel toch te snel weer vet en het voelde toch wat vreemd aan, alsof het niet goed kon ademen. 

Ik wilde het toch nog niet opgeven. Over Lamazuna las ik ook goede dingen, dus haalde ik die in de verpakkingsvrije winkel. Hier was ik echt niet tevreden van. Ik moest het altijd 3 keer wassen om het gevoel te hebben dat het iets of wat proper was, en dat is niet bijster eco. Mijn haar voelde ook heel raar aan en het leek niet meer te drogen. Ik kon mijn haar kortom even goed niet meer wassen. Wel dik zonde want het was dure shampoo.

Maar kom, ik geef het zo snel niet op en kocht een shampoo bar in Dille en Kamille. Maar helaas vroeg mijn mama daarna een keer waarmee ik mijn haar waste want het zag er altijd zo vet uit :-(. Dus hier stopt, helaas, mijn verpakkingsvrij shampooverhaal. Ik ga terug naar klassieke shampoos, en om de dag wassen want minder blijkt hier toch echt geen zicht.

Winterwolleke

Vorige winter herontdekte ik mijn breiliefde tijdens het maken van een sjaal. Dit jaar wil ik me dus wel eens wagen aan een groter project: een trui. De handwerkwinkel in ons dorp hield toevallig een stockverkoop dus kon ik vrij voordelig wol inslaan. Mits ik nog nooit motieven breide, wilde ik me ook niet aan iets te moeilijk wagen. De breiboeken in de bib brachten dus geen soelaas, dus zocht ik maar op internet. En daar vond ik een youtubetutorial voor een eenvoudige trui. Ik kocht nog een paar rondbreinaalden en ging aan de slag. De eerste bollen vormen nu al een lijfje, aan de mouwen begin ik straks en dan toon ik jullie het resultaat.

Even van de wereld: het zwarte woud

2 weken weg van de wereld: geen sociale media, geen nieuws om te volgen, geen verplichtingen, taken,...maar wel alle tijd met mijn liefsten. Het werd een verlof vol wandelen, heuvels/bergen, vergezichten, bomen en bossen, waterpret en schnitzel. Het zwarte woud bleek een schot in de roos voor ons gezin. Kleine mus bleek een goeie stapper, een avontuurlijk pad bleek wel een noodzaak, maar wie stapt er nu graag op aangelegde wegen? En in het zwarte woud ontbrak het niet aan avontuurlijkere/steile wandelpaden. In het dorp waar we in de heetste week logeerden, was net een zalige waterspeeltuin geïnstalleerd dus ideaal voor onze speelvogel. En ook voor ons want vakantie is ook genieten van een boek op een bankt. Kortom: we zijn weer helemaal opgeladen! 

Tuinliefde

De zon straalt en het is heerlijk zomers vandaag. Dus roept hier de tuin om buiten te komen. Heerlijke frambozen snoepen, de verrassing van het bloemenzaad dat langzaam groeit en bloeit, de zonnebloemen zien groeien, mijn lief die elke paar dagen in de boom klimt om naar de babyduif te kijken en kleine mus die geniet van spelen in de hangmat. De zomerliefde is hier groot.

Het geluk zit in de kleine dingen

Geluk zit voor mij heel vaak in samen dingen doen, in even zorgeloos bij elkaar zijn. Vorige week trokken we een paar dagen naar Zeeland. We genoten met volle teugen van samen spelen, veel zwemmen, stadjes bezoeken en de wind trotseren op het strand. Kleine mus vond kameraadjes en zelfstandigheid en plezier in de takkenbossen. Zalig toch, wat zee, tijd en niks moeten kan doen met een mens.

Weer een jaartje erbij!

Ik mocht deze week weer kaarsjes uitblazen. Ik vierde het op mijn favoriete manier: met mijn liefsten, zon, zee en taart :-).

Blogplezier

Mijn blog golft: soms neem ik de draad weer tijdelijk op, maar vaker gebeurt hier niks. In stille periodes twijfel ik of ik nog wil blijven bloggen en welke weg ik ermee op wil. Maar eigenlijk heb ik geen zin om een strategie of plan te bedenken. Ik wil gewoon, als het me uitkomt, mijn ei hier kwijt. En 40 dagen bloggen heeft me wel terug goesting gegeven om wat vaker terug iets te schrijven/posten. Want ja, ik heb ook een mooie collectie berichten die (nog) niet voor publicatie zijn.

Lente in huis

Nu de temperatuur weer daalt, geniet ik extra van wat kleur en natuur in huis. Leve de paasboom 🙂.

Tuinpret

Nu het langer licht is, kunnen we na schools nog in de tuin. Kleine mus springt op de trampoline of zit in de zandbak. En ik laat me nog even gaan in de tuin. Dinsdagavond zaagde ik takken van de krulwilg en verzamelde moois voor de paastak in de keuken. Woensdagavond schupte en trok ik de heide uit mits die in een takkenbos zonder bloemen veranderde. Een dorre takkenveld, daar is niet veel moois aan. Nu nog de klimop snoeien en het siergras in toom houden. En dan heb ik een net perkje naast het terras om zomerbloemen te zaaien.

Invasie van het vuilmonster

Wat is dat toch? Mijn vloeren worden nooit sneller vuil dan op die dagen dat ik ze eerst liet blinken.

Een rokje voor kleine mus

In mijn stofjeskast lag al een hele tijd een schattig krabbenstofje te wachten om verwerkt te worden. Kleine mus kon, als eeuwige rokjesdrager, nog iets nieuws gebruiken dus dook ik in mijn pinterestmapje en vond een tof patroontje terug: het livrokje van Sofilantjes. De zakken liet ik weg, het stofje is al vrij druk en dan moest ik niet naar de winkel voor extra stof. Het patroontje zit super snel in elkaar en vroeg niet te veel denkwerk, ideaal dus om te leren werken met tricot. Want ja, ik naaide al veel maar zo goed als nooit in rekstof en dit is toch wel wennen. Maar ik ben tevreden met het resultaat, dit patroontje komt zeker nog eens uit de kast. En kleine mus? Die vertrok fier in haar nieuwe rok naar school.

Stralende lentedag

Deze ochtend scheen de zon al door de ramen toen ik opstond. En vanavond kunnen we na school/werk nog even buiten ravotten of de stoep vol tekenen. Mijn oog valt op de viooltjes aan het venster en binnenkort probeer ik nog eens zaadjes in een bloementapijt te laten veranderen. De pompoenpitten wachten op de ijsheiligen en kleine mus popelt om bloemen te planten. Muts, handschoenen en jas mogen al eens aan de kapstok blijven en het woord zonnecrème viel hier ook al een keer. De wind w ppert de was droog en ik droom van tenen in het gras. Morgen voelt hetvweer winters maar vandaag bloeit het leven.

Naaigoesting

De laatste tijd heb ik, eindelijk, weer echt zin om te naaien. Er ligt hier al vanalles klaar om genaaid of afgewerkt te worden. Nu nog blogger overtuigen dat prentjes hier fijn zouden zijn. Wordt vervolgd!

Wasbare wattenschijfjes

Ontschminken met wegwerpwatjes, dat leek me een eenvoudige om te vervangen door iets duurzamers. Ik knipte rondjes uit sweaterstof en surfileerde ze dubbel, zodat ze niet gaan rafelen. Maar ik vond de stof al snel te ruw. Vooral mijn oogleden apprecieerden het stofje maar matig. Dus viste ik een overschotje nicky velours uit de stoffenkast. Voor de stevigheid behield ik de sweaterstof aan de achterkant. En dit keer ben ik wel content: lekker zacht om te gebruiken, geen irritaties meer aan mijn ogen. Ik gebruik ze ook om mijn nagels te ontlakken. Voor de praktische denkers onder jullie: sommige vlekken krijg ik er niet helemaal uitgewassen maar dat vind ik geen probleem. Ik weet dat ze proper zijn 😉.

Waterkieken

Oude gezegdes over het weer, blijkbaar zit daar soms toch nog wijsheid in. Na die veel te warme, maar zalige, dagen in februari maakt deze maand zijn naam waar: maartse buien, vooral als ik buiten moest zijn ;-). Dinsdagavond ontdekte ik, weer, dat buienradar niet altijd mijn beste vriend is. Die voorspelde dat het droog zou blijven. Helaas pindakaas: de regen viel met bakken uit de lucht en ik had een stoffen jas en een rok aan. Kortom: een verzopen kieken kwam uitgewaaid aan op haar bestemming. En gisteren won de plas op het pad het van de droge broek en schoenen. De natuur zal er blij mee zijn, ik ben weer content dat ik thuis iets droogs aan kan trekken.

Op avontuur met kleine mus: schaatsen

Met een kleine mus in huis is er voor alles weer een eerste keer, ook voor schaatsen. Dat stond al een tijdje op haar verlanglijstje en mits het er niet naar uitziet dat het dit jaar nog gaat vriezen als het kraakt, trokken we met zijn allen naar de schaatsbaan. Kleine mus had op voorhand hele fantasieën over zoefen over het ijs, maar we konden haar enthousiasme niet temperen. Maar dromen mag hé als je 4 bent. 

Dus: eerst schaatsen kiezen en aantrekken. Super fier wandelde ze richting schaatsbaan, waar ze onmiddellijk bedacht dat ze een steuntje nodig had (geen idee hoe dat heet, een schaatsrollator? ;-) ). Goed gezien van die kleine meid. Na, letterlijk, wat vallen en opstaan was ze vertrokken, schuifelend over het ijs. En nee, mama mocht al heel snel niet meer helpen. Snelheid halen op het ijs, op de "banaan" (een soort duwslee), dat vond ze ook geweldig. En om af te sluiten wilde ze nog graag handjes geven en met zijn drieën schaatsen, zoals de andere kinderen op de ijsbaan. Wat was ik trots op kleine mus, die na het vallen telkens weer opstond en na 1,5 uur al veel rechter op haar kleine schaatsen stond. En ik was ook helemaal vergeten hoe leuk ik ijsschaatsen vond, dus we hebben al een uitstap voor volgend jaar. Een fijne dag dus bij de familie buitenmus!

Podcastliefde

Sinds enkele maanden ben ik helemaal verslingerd aan podcasts. In het verleden startte ik met Serial maar dat wist me niet echt te bekoren. Maar dan blogde Lilith van tales from the crib iets over podcasts en dat triggerde mijn nieuwsgierigheid. En toen kwam Bob en sindsdien ben ik helemaal verkocht. Echt, voor wie het niet kent: Bob, een verhaal over de geheimzinnige jeugdliefde van een dementerende vrouw, is heel ontroerend, pakkend,....tranen met tuiten heb ik hier zitten wenen. Zo mooi dat dat was. En sindsdien is een podcast mijn afwas- en kookkameraad.

Mijn favorieten:

even ter verduidelijking: ik ben nogal een nieuwsbeest ;-)
- Nooit meer slapen
Een nachtelijk praatprogramma van NPO over allerhande actuele onderwerpen, voornamelijk over cultuur. En ja, ik heb niks met Nederlands theater (want speelt niet in de buurt) maar literatuur, films, muziek,.... daar geraak ik hier natuurlijk we aan. En ik vind het ook gewoon fijn om mensen te horen vertellen over hun passies en drijfveren.
- De moord op Patrick
Een Nederlandse journaliste probeert te achterhalen hoe het komt dat de moord op een man genaamd Patrick een cold case is en waar er mogelijk fouten gemaakt werden in het onderzoek. Wanneer ze iets nieuws ontdekt, post ze een nieuwe aflevering.
- De brand in het landhuis
Was de brand in het vervallen landhuis een ongeval waar de landheer ongelukkigerwijs in overleed? Of was er toch meer aan de hand? Spannend!

Boekenliefde
Mits ik een veellezer ben, kunnen podcasts over boeken hier natuurlijk niet ontbreken.
- De bende van het boek
De bende van het boek is een leesclubje. Het is te zeggen: 2 vrouwen bespreken om de paar weken 1 of meer boeken die ze samen of apart lezen. Soms komt er een gast zijn/haar favorieten voorstellen. Goed voor mijn boekenlijstje :-)
- De grote vriendelijke podcast
Vorig jaar herontdekte ik het jeugdboek en ook voor kleine mus is het fijn om leestips te verzamelen. En ik vind het erg inspirerend dat ze elke keer ook een schrijver/illustrator/vertaler/... om te praten over inspiratie, boeken,.....

Verder ben ik eigenlijk ook wel fan van de podcast van De correspondent.

40 dagen bloggen

40 dagen bloggen, 40 dagen bedenken om te bloggen. Met de lente in het vooruitzicht en nog wat naaiprojectjes die klaar liggen waag ik het er dit jaar op. 40 worden het er waarschijnlijk niet, meer dan normaal lijkt me al een mooi begin :-).

Wat warmte voor de winter: een nieuwe sjaal

Ik draag zowat heel het jaar een sjaal (ja, ook op frisse zomerdagen). Maar ik heb maar 2 exemplaren: een felblauwe met bloemen en een cirkelsjaal met appeltjes. Een neutralere kleur ontbrak dus nog in mijn kast. Mits het weer kriebelde om nog eens iets te breien, had ik het perfecte najaarsprojectje gevonden. Op pinterest vond ik een mooie steek (daisy flower) en ik kocht heel zachte alpacawol. Ik oefende eerst wat met goedkope wol om de steek in mijn vingers te krijgen, daarna begon ik aan het echte werk. En ik ben echt wel blij met het resultaat. Mijn sjaal was dan ook nog netjes op tijd klaar, nu de winter echt in het land is.

Afkicken van de oorkuisverslaving

Onlangs las ik in de krant dat het helemaal niet nodig is om je oren met oorstokjes proper te maken. Oren houden zichzelf rein. Goed nieuws dus voor het milieu want nu kan ik de wattenstaafjes beperken tot het poetsen van randjes en kantjes en mijn make-up bijwerken, die 5 keer per jaar dat ik dat draag.  En volgende keer koop ik wattenstaafjes met houten steeltjes of dergelijke. 

Alleen moet ik nu nog van mijn oorkuisverslaving afkicken. Want ik vind dat dat deugd doet, met een wattenstaafje in mijn oor keuteren. Als ik mocht dan deed ik het elke dag (guilty pleasure, u kent dat wel). Maar daar wil ik dus vanaf, mijn goed voornemen voor 2019 is bij deze gemaakt. :-)

Het geluk zit in de kleine dingen

Het geluk zit in de kleine dingen: zonneschijn op een koude winterdag

Niet voor herhaling vatbaar: zelfgemaakte sojamelk

In de voorraadkast vond ik 2 vergeten zakjes sojabonen. Tijd dus om die eens te verwerken. Sojabonen eten, dat sprak me niet aan maar sojamelk zelf maken dat wilde ik wel eens proberen. Tot mijn verbazing is dat niet eens zoveel werk, er gaat gewoon veel tijd over omdat de bonen lang moeten weken. De rest is een fluitje van een cent. Voor de geïntegreerde: op het internet staan heel wat recepten. Maar was dat nu te drinken, die sojamelk? Nope, het smaakte bizar, heel aards, echt niet mijn ding. Mijn huisgenoten vonden het ook vies dus de overschot ging linea recta in de gootsteen. Ewperimenteren met sojamelk, daar ga ik me niet meer aan wagen.

Het haarexperiment

Ik heb al jaren last van haar dat snel vet wordt. En hoe vaker ik het was, hoe sneller het er vies uitziet. Ik testte elke shampoo van de supermarkt maar ik was van niks echt tevreden. Dus schuimde ik het internet af naar tips. Bij annelyse.be vond ik de tip om je haar met aleppozeep te wassen en na te spoelen met azijnwater. 6 maanden later lijkt mijn haar na het wassen niet meer echt droog te geraken, het voelt vreemd aan en valt slecht. En het is na 1 dag vaak alweer vet. Dat werkt voor mij dus niet.

Experiment deel 2
Plastic vrij en met minder chemicaliën mijn haar wassen vind ik nog altijd wel een goed idee, dus ik ging op zoek naar een alternatief. Uiteindelijk kwam ik uit bij Jumping juniper van Lush. (Van het ander alternatief, een shampoobar van Lamazuna, vond ik in de buurt geen verkooppunten.)

Ik waste 2 dagen geleden voor het eerst mijn haar met mijn nieuwe shampoo. Ik moest even wennen aan het schuim, na de aleppozeep, en het is nog wat zoeken hoeveel ik nu precies moet gebruiken. Maar het ruikt lekker en natuurlijk en mijn haar droogt goed. Het is ook gemakkelijk in gebruik. Dag 2 zag mijn haar er ook fris uit. Dag 3 heb ik het maar in een staart gedaan, los was het geen zicht meer. Maar ik las dat het wel een tijdje duurt voor je hoofdhuid minder talg produceert. Ik ben benieuwd!