Leven in tijden van corona (3)

De coronaperikelen zorgen voor een terugkerende rubriek hier op mijn blog. Ik hoop dat ik dit snel af kan sluiten maar voorlopig lijkt het daar nog niet op. Dus hierbij deel 3 van mijn klein geluk, en soms ook gepieker, in tijden van corona.

De fijne dingen in het leven:

- Wat leven in de tuin bevalt ons wel. De kippen kregen een ren, maar algauw beslisten we dat ze in de winter overal mochten scharrelen. En nu lijkt het ons zo zielig om die beesten terug op te sluiten, het meeste lekkers groeit namelijk naast de ren. En nu ze een zandbadje maakten naast het terras, is het extra gezellig.
- Een van onze kippen was 's ochtends vermist. We zochten de tuin af, ook onder de struiken, maar ze was nergens te vinden. Ik werd al bezorgd, want de kip is al een tijdje wat ziekjes. Maar 's avonds zat ze plots weer in haar hok. Wat een opluchting! De volgende dag had een andere kip zich verstopt, maat nu weten we dat ze gewoon weer tevoorschijn komt.

- We ontdekten een natuurgebied in ons dorp waar we nog nooit van gehoord hadden. We zagen kamsalamanders en kikkers in de poelen, voelden de druppels van de tegen, hoorden de vogels fluiten,...Ik hoop dat we in de zomer daar kunnen/mogen gaan picknicken.

- Moederdag is altijd fijn. Kleine mus knutselde een mooi cadeautje, er waren veel knuffels, sandwiches en koffiekoeken.

Wat er toch wat minder was:

- Monsmaskers naaien om jezelf en anderen te beschermen, het is heel bevreemdend. 
- Hoeveel werk zijn de mondmaskers volgens het patroon van de FOD? Ik naaide er nu een dertigtal, het is genoeg geweest. Met een kleuter om te animeren overdag valt het niet te combineren.
- De blok zeep in de keuken verving ik terug door een pompje handzeep mits dit hygiënischer en veiliger is tegen corona. Het was met pijn in het hart maar plastiekvrij past niet bij deze pandemie.

- De toestemming om meer mensen te mogen zien, leidde hier toch tot een paar slapeloze nachten. Want mijn familie werkt in de zorg/als begrafenisondernemer/heeft co-ouderschap, dus mits die veel mensen zien, vielen die al af. We overwogen om te bubbelen met een vriendinnetje van kleine mus, maar vijfjarigen die niet samen mogen spelen, dat leek ons voor niemand aangenaam. Dus spraken we met de ouders van meneer mus af, van ver en veilig, wat gelukkig met het droge weer wel lukt.