Het kabbelende leven

Het leven kabbelt hier in coronatijden. Kleine mus gaat gewoon naar school en haar hobby, verder is het kalm ten huize buitenmus. Meneer mus werkt nog gewoon voltijds thuis, misschien mag die in de zomer 1 dag per week terug naar kantoor, maar dat zien we dan wel. Vanaf volgende week mag ik wel weer wekelijk naar de les patroon tekenen, wat ik erg fijn vind. De yoga, dat ligt me toch echt niet online. Ik merk dat ik steeds vaker te veel uitvluchten vind, al deed ik maar 1 keer niet mee omdat ik me ziek voelde. En al dat regenweer, ik moet bekennen dat het op mijn gemoed werkt en ik echt niet buiten kom.

Dus neem ik hier mijn klein gelukjesrubriek terug op:

- Ik ben trots op mezelf omdat ik in plaats van me nog een dag te ergeren het smeermiddel nam en de piepende deur aanpakte.

- Op mijn eigen tempo werk ik hard aan mijn collectie voor de cursus patroontekenen. Mijn broek en blouse zijn bijna af, mijn vest krijgt ook vorm.

- Ik nam het lopen weer op. Dinsdag en vrijdag trek ik mijn loopschoenen aan, behalve als de weergoden er een stokje voor steken.

- Ik kreeg mijn coronavaccins al. Met dikke dank u aan mijn huisarts die me op de reservelijst zette en aan het vaccinatiecentrum dat me in april belde omdat er spuitjes over waren. Nu durf ik terug onder de mensen te komen. 

- Door de grotere buitenbubbel en en bovengenoemde prik kon ik eind april ook naar het verjaardagsfeest van mijn metekind. En daar ben ik super blij om.

- Ik besef dat vakantie een luxe is dus kus ik mijn handjes dat we een weekendje naar het mooie Limburg konden gaan. We pakten onze spullen, haalden kleine mus van school en vertrokken richting het oosten van ons land. We pikten onderweg ook mijn metekind op zodat ik eens echt tijd had voor haar. De weergoden waren ons goed gezind, de meisjes kwamen heel goed overeen en het was gewoon een zalig weekendje.

- De naaiplannen borrelen in mijn hoofd, ik heb echt zin om veel te blijven naaien Het geeft me energie en goesting.